Sevgi talep edilmemeli; yoksa kanatlarını kaybeder, uçamaz.
O çok dünyevi bir zeminde kök salar; o zaman o arzudur ve büyük ızdırap ve büyük acı getirir o. Sevgi şarta bağlı olmamalı, kişi ondan hiçbir şey beklememelidir. O kendi hatırına olmalı ― hiçbir karşılık için değil, hiçbir sonuç için değil. Şayet onda bir motivasyon varsa, yine, senin sevgin gökyüzüne havalanamaz. Motivasyonun kuşatmasındadır o; motivasyon onun belirleyicisi, onun sınırı hâline gelir. Nedensiz sevginin hiçbir sınırı yoktur; saf sevinç, taşkınlıktır o; varlığın güzel kokusudur o.
Ve herhangi bir sonuç için hiçbir arzu olmaması, mutlaka sonuçların olmadığı anlamına gelmez; onlar olur, onlar bin katı olur; çünkü biz dünyaya ne verirsek geri döner, o çarpıp geri gelir. Dünya bir yankı vadisidir. Eğer biz öfke kusarsak, öfke geri gelir; eğer biz sevgi verirsek, sevgi geri gelir. Ama bu, doğal bir olaydır; onun hakkında kafa yormaya gerek yok. Kişi güvenebilir; o kendi kendine gerçekleşir. Karma yasasıdır bu: Ne ekersen, onu biçersin; ne verirsen, onu alırsın. Yani onun hakkında düşünmeye ihtiyaç yok, o otomatiktir. Nefret et, ve sen nefret edileceksin. Sev, ve sen sevileceksin.
OSHO
